Regen, Mies en Hans "moeten" naar huis. Het bed is wat hard en het regent. Een goed excuus om er een eind aan te maken. We gaan mee naar Nederland. Het was mooi.
Om 10,45 stappen we in een 737-800 en vliegen met een zeer mooie vlucht naar Nederland. Zeer helder weer en alles op de grond helder zichtbaar. Langs de Zwarte Zee via Bulgarije, de Donau, de Rijn, Deventer, Lelystad, West-Knollendam naar Schiphol.

Klik eens op een foto.

 Om de dag gepast af te ronden, gaan we een "vissie eten" in een restaurant aan zee, ten noorden van Mahmutlar. Het vissie werden twee zeebaarzen.

 Mies dur neus krult al.

 Gewoon héél lekker

richting "huis"

 Even gesproken met de herder. Ik niet hoor, maar Mies en Hans kunnen redelijk Turks praten. Is eerlijk gezegd wel gemakkelijk met ze bij je in de buurt.

 Dit is mevrouw de herderin. Niet van dichtbij gefotografeerd, zou ze niet blij mee geweest zijn, had haar zondagse kleren niet aan.

 Een illuster gezelschap.

 Jong geleerd!

 Oud gedaan

 Deze vrachtwagen reed voor ons en met het gezin bovenop, zat ook de veestapel in de achterbak.

 Marmer explotatie

Vandaag een auto gehuurd en de eerste bestemming is de Dimcayi, een rivier met zeer toeristische "picknickplaatsen". Als laatste de dam die een paar jaar geleden klaar was zodat de watervoorziening in deze regio gewaarborgd is.

 Pinda's groeien net als aardappels. Ze liggen even in de zon en zijn dan al goed eetbaar. Voor het goede daarna nog branden, maar volgens mij wordt dat daar niet gedaan.

 Bananengroei!

 Sla zag je met de dag groeien.

 Aubergines

 Met blauwe zakken zijn voor de export (bananen)

Bijen zorgen voor de bevruchting van de gewassen en voor de honing.

Zo kan je ook wonen en dit is niet uniek.

Nog even over die foto's van die "oudjes" op die motor. Daar zit een verhaal aan vast.
Wij liepen van de kust af richting het binnenland, dan kom je de lokale bevolking tegen. Eerst werden we ingehaald door een busje met allemaal mensen en de chauffeur stopte naast ons en vroeg waar we heen gingen.
Hij zei er bij dat hij naar een bruiloft ging en dat we mee konden om een koppie thee te drinken.
Hebben we niet gedaan.
Komen we verderop die oudjes met de motor tegen en die waren op hun paasbest met een cadeautje versiert met een strik, die waren ook onderweg naar de bruiloft.

Inderdaad een km verderop een groot feest met luide mooie Turkse muziek, ja echt, het was mooi.
Daar was de bruiloft. De motor was een Jawa, die zie je bij ons niet meer en hier struikel je er over.

Ook deze liggen op de markt en worden gegeten. Maaike heeft ze gegeten. Volgens mij word je er wat "stekelig" van.

 Granaatappels, zo zien ze eruit. Lekker geperst.

 Een ander soort appel werd ons aangeboden door een vrouw.

Zijn lekker en smaken een beetje naar een Mango

 Zit je?

En er werd ook nog even geposeerd..

 Ik zit!

Kom maar wijffie!

Mijn achterband is wel wat slap, maar het geeft niet liev.........

Ze zijn er wél hoor!

Ik wandelde door Alanya en er kwamen twee jongetjes ons tegenmoet. Ik had mijn camera zoals altijd onopvallend naast-achter me hangen. Dit jongetje haalde me weer in, tikte op mijn rug en vroeg of ik een foto van hem wilde maken. Hij ging er voor poseren en na de foto was hij blij en tevreden. Nou, weer iemand bij gemaakt.
Soms kost dat weinig moeite.

We lopen door een speciaal wijkje waar allemaal kleine ZZP'ers allerlei bedrijfjes hebben. Hier een bromfietsreperateur.

Het werd tijd om de inwendige mens te versterken. Het werd Ayran met een salade en brood en een ieder stokjes kip geroosterd met rijst, een paar patatjes en groentes. Afrekenen 28 Lira= ongeveer 12-13 euro.

Het is vrijdag en op een gegeven moment begint die Iman door de luidsprekers te tetteren. Iedereen stopt met werken. Ze komen letterlijk uit alle hoeken en gaten toestromen en laten hun zaakjes open en onbeheerd achter.
Er wordt niets gestolen.