Onderweg van Albir naar Barcelona stond ook "Delta de
L'Ebro" op onze lijst. Nu wilden we altijd al de Ebro Delta bezoeken, dus
dit kwam ons goed uit.
4 stuks camperplaatsen in de delta. De eerste heet Casa de
Fusta of "La Cuixota".
We houden het maar op Casa de Fusta, waarom, omdat we daar
de beste herinneringen aan hebben.
Dit is namelijk de naam van het restaurant en daarbij is een
groot parkeerterrein aangelegd voor wel 100 campers. En dat midden in de Delta.
Het voorlichtingscentrum van de Delta de Ebro is er ook gevestigd, dus
toeristen genoeg.
De CP is gratis, je camper in de verzorging doen kost € 3.
Zoals we gewoon zijn neem ik mijn Facile en Route
legitimatie ter hand en toog naar het restaurant om me te melden en meer
informatie te krijgen.
De eigenaar stond (bleek later) over de tap te hangen en
moeilijk met een smart phone te stoeien, zeker van mijn leeftijd?
Ik vroeg "Do You Speak English?" onwillekeurig
spreek ik dan wat harder als gebruikelijk, zal onzekerheid zijn. Veronderstel
dat hij dat niet doet, zijn we snel uitgeluld. Want mijn Spaans houdt op bij "Ola
en Cervesa".
Nee, geen engels, maar Louis, zo bleek hij later te heten,
riep een van de bediensters erbij die
wel zeer gebrekkig engels spreekt.
Wij uitgelegd wat we kwamen doen en meteen gezegd dat de
plaatsing van een update foto hem niet op kosten gaat jagen. Die opmerking
breekt altijd meteen het ijs. Hollander of Spanjaard, maakt geen verschil.
Hij heeft grote plannen en vond dat ie mij veel moest
vertellen van zijn plannen en dit door in te praten op Barbara (zijn
werkneemster), die het dan in het gebrekkig engels naar ons vertaalde. Wij
moesten het dan begrijpen!!!!!!!
Nou had Maaike, die nogal van lekker viseten houdt, meteen
al gezegd dat ze die Aal hier in de Ebro Delta wel eens wilde proeven.
Dus toen de gegevens na een half uur uitgebreid waren
opgenoteerd en ingeprent door Louis en Barbara, zeiden wij ze goedendag en dat
we wat later in hun restaurant zouden komen eten.
Dat moesten we zeker doen.
Een uurtje later, ongeveer 14.00 uur kwam ik op mijn
versleten croks, sorry Facile voor mijn presentatie, maar ik ben zoals ik ben,
en ze lopen zo lekker, en in korte nette broek en shirt, het gewone gedeelte
bij de bar het restaurant binnen.
Daar kwam meteen Louis persoonlijk op ons af en troonde ons
mee naar de luxere afdeling van het restaurant. Nou dat was nou ook niet nodig.
Hij smoezelde wat met de ober, helaas niet Barbara, en ik
begreep het niet goed, zal wel goed zijn, we zien wel.
Later zeiden we; "Hadden we het maar wel
begrepen".
We zaten en er werden 3 menu kaarten onder onze neus
geschoven en veel in het Spaans bij gekakeld. Ik vroeg nog naar het "menu
de Dias", dat gaat namelijk bijna
altijd goed. (Voor mensen die nog beroerder Spaans kennen, het menu van de
dag).
Menu van de dag kwamen we niet uit.
Maaike zegt tegen de ober, ik wil Eal, en wel hij wees het
aan op de kaart, in 4 uitvoeringen te krijgen. Maaike, ik wil gebakken Eal, ik,
die me wat onbehaaglijk begon te voelen omdat ik er geen wijs uit kwam, zei;
"Ja, dan doe ik dat ook"
De ober had inmiddels brood op tafel gezet, wat we naar
binnen aan het werken waren en namen er een Cervesa bij, want het was warm en
we hadden daar beide trek in.
Toen over de Eal, hoeveel? Nou doe maar 4 stukjes! Beide? Ja
doe maar ieder hetzelfde. 4 stukken? Ja, is goed.
Het was echt lekker, maar na 4 stukken hadden we toch wel
wat binnen, en we hadden de prijslijst gezien. Ik hoef niet meer, heb genoeg,
zei ik. Ik dacht nog, ik zag staan Eal € 12 en twee biertjes. Zitten we direct
even tussendoor voor € 30 te eten, dat
is wat anders dan de € 6,50 die we gewend zijn in Albir bij de Chinees drie
gangen.
Toen we het op hadden, waren we redelijk voldaan, maar de
ober oprecht verbaasd toen ik zei dat we niet meer wilden bestellen.
Daar kwam Louis aan en hoorde de ober aan, even later kwam
Louis persoonlijk twee stukken met speciale paling brengen en met een schotel
met iets kleins maar O zo lekker.
Toen hij dat zelf ongevraagd kwam brengen, zei ik tegen
Maaike; "" Maaik, het zal toch niet zo zijn dat door hem zijn
uitgenodigd om te komen eten"?
Daar kwam Barbara opheldering verschaffen, of we het wel
lekker gevonden hadden, en dat we door Louis getrakteerd werden. We aten zo
weinig, zei ze nog.
OOOOOOO, hadden we dat geweten!. Maar zonder gekheid, dan
nog hadden we er geen misbreuk van gemaakt maar dan hadden we het toch anders
aangepakt, hoe weet ik niet. Misschien nog een stukje vis.
Willen jullie dan nog een achterafje, ja zeiden we in stijl,
doe maar een koffie Americano.
Gniffelend gingen we naar de camper, nadat Louis ons nog zei dat we een goede referentie
moesten schrijven. We bedankten Louis en gaven elkaar als oude vrienden een
hand, nog net geen kus, en hebben maar verzwegen dat we "beoordelen"
met een checklist in de hand.
